زمان همه چیز رو درست می کنه... تغییر میده

یه کم گرمه... بی کارم... دیگه حتی فکرم هم کاری نداره... هر دوتامون بیکاریم... نه تخیلی... نه آینده ای... نه بدبختی و خاکتوسری... نه عشقی... گیر کردم تو چندین سال خاطره ی سنگین که از یاد آوریشون متنفرم... چه ثانیه هایی که آرزو میکردم زود تر بگذرند... چقدر آرزو کردم که زمان بایسته و جلو نره... بعضی هاش به خاطر عشق و حالی بود که تو اون لحظه ها بود و دوست نداشتم تموم بشند... بعضی هاش به خاطر ترس از آینده بود... ترس از بد شدن اوضاع... چه لحظه هایی بود که آرزو میکردم به عقب برگردم تا بتونم راه درست رو برم یا اصلاح کنم چیزی رو...

نمیدونم واقعا تو این بیست سال همیشه عقربه های ساعت با یه سرعت مشخص حرکت کردند؟؟؟...

اضافه: چند روزی نبودم... خفه بودم...اما میخوندمتون... شما ببخشید/ معرفت بعضی ها رو حال کردم/ این متن بالا رو هم چند روز پیش نوشتم.