اوایل تابستون یه دست بند خریدم که شکلک لبخند بزرگ رو مچم داره...
روی در اتاق از بیرون دوتا شکلک لبخند بزرگ کشیده و نوشته لطفا با لبخند وارد شوید...
چند جای اتاق از این کاغذ های شکلک لبخند چسبونده...
همه جا دیده میشند...
بهش گفتم: لبخند باید از جای دیگه ای منشا بگیره... این کارا فایده ی چندانی نداره...
قبلا جایی ننوشته بود با لبخند وارد شوید اما بیشتر از این روز ها میخندیدیم...
البته شاید... نمیدونم...
مشکلی ندارم... پس نپرسید... فقط چیزی بود که به ذهنم رسید... شاید اشتباه میکنم...
خدا رو شکر که هنوز فاصله ی زمانی بین قهقهه زدن هام کوتاهه...
خنده ات از ته دل..گریه ات از سر شوق
ممنونم... خدا کنه...
بی هدب
یه الف بچه نگا کن تروخدا چه پرروه
جونور!
سلام خاله...
چرا عصبانی؟
کی؟ من؟
من نبودم....
کاش خیلی زود بفهمی که داری اشتباه می کنی. اونایی که این راهو انتخاب کردن و الان بازیگردان هستن هرگز مث عروسکای خیمه شب بازیشون٬ زندگیشون سیاه و سفید نیست. دارن کیف دنیا رو می کنن و خدا رو چه دیدی شایدم اون دنیا!
آره تو خیلی تاثیرگذاری تا زمانی که سرزنده و شاد و امیدوار باشی.
نمیدونم... هیچی نمی دونم...
درست میگی اما...
بی خیال...
به قول مهراد:پس بخند مصنوعی حتی اگه هست زوری..
مصنوعی بودن و تظاهر و ریا رو دوست ندارم... حتی در مورد خندیدن...
درود
جالبه تا حالا اینجور ادمی ندیدم ولی دوست دارم کسایی که اینقدر شادن
امیدورام همیشه بخندی اوونم از ته ته دلت داداش گلم
درود بر نیلوفر خانوم...
ممنونم... تو هم همینطور...
به نظرم همیشه باید لبخند رو لب داشته باشه..اینجوری قیافه زیباتر و دوست داشتنی تره حتی اگر لبخند مصنوعی باشد البته لبخند بعضی اوقات موجب دعوای طرفین میشه!!!!!!!!!!!!!!!!ولی درکل خوفه
موافقم... اما از چیزهای مصنوی در کل خوشم نمیاد...