تفکرات دیشب...

دیشب یه مجموعه تفکراتی داشتم به شرح زیر:

هر آدمی یه مجموعه نیاز هایی داره... و یه مجموعه رفتار و توانایی هایی...

گاهی رفتارها و توانایی های یه نفر هم سو میشه با نیاز های یه نفر دیگه... و اگر در بازه زمانی و مکانی مناسب این دو شخص کنار هم قرار بگیرند یک ارتباط اجتماعی بینشون به وجود میاد که در اصل همون تکمیل کردن همدیگه هست...

تا اینجاش که چیز جدیدی نبود اما مسئله اینجاست که:

خود اون دو فرد که تو این رابطه هستند معمولا تصورات و تفکرات اشتباهی دارند که گاهی فقط از زاویه دید بیرونی این ارتباط قابل تشخیصه...

مثلا: چون در اون بازه زمانی غرق هستند گذر زمان رابطه و ارزش رابطه و جایگاه خودشون و طرف مقابل رو درک نمیکنند و وقتی رابطه ضعیف یا تمام شد تازه میفهمند که زمان چه زود گذشته و یا طرف مقابل چه ارزش های شناخته نشده ای داشته و یا ...

معمولا وقتی توی یه رابطه اجتماعی غرق هستیم به اشتباه فکر میکنیم خود دو شخص به تنهایی مورد توجه طرف مقابل هستند و یه جور توهم دوست داشته شدن یا مهم بودن به ذهنمون میرسه در صورتی که در بیشتر مواقع اصلا خود دو طرف مهم نیستند و فقط نیاز های یک فرد با توانایی ها و داشته های فرد دیگه هم جهت شدند... و نه هیچ چیز دیگه...

معمولا وقتی این هم سویی اتفاق میفته به اشتباه احساسات میاند وسط و مثلا از جمله های مثل تو برام مهم هستی و یا ابراز علاقه استفاده میشه...

در صورتی که فقط و فقط یک هم سویی ساده بین نیاز ها و داشته های دو یا چند نفر در یک زمان و مکان مشخص و مناسب اتفاق افتاده و هیچ خبری از عشق و علاقه و ... نیست.

تلاش کردم درست و واضح توضیح بدم که منظورم رو بگیرید اما احتمالا گیجتون کردم...